فقط سه خط پنجره برای بیمارانی که عشق های شان را داخل باران پیدا می کنند در بهار آشنا، در تابستان دوست، توی پاییز عاشق می شوند در زمستان هم تمام.
خط اول
او:
_ پنجره را نبند. بگذار کمی هوا بیاید.
_ هوا همینطوریش هم می آید!پنجره باز و بسته اش فرق نمی کند.
حالا پشت پنجره ای بسته است. دست هایش را داخل جیب های پالتوی خاکستری اش می کند. شال گردن راه راه آبی اش را دور گردنش می پیچاند و چتر مشکی اش را بر می دارد. پوتین هایش را به پا می کند و می رود تابلوی بزرگ نقاشی اش را توی پلاستیک می پیجاند که خیس نشود.
باران می آید چتر باز بالای سرش است می داند که دستش توان سنگینی چتر را ندارد. چتر را می اندازد. پاهایش تلو تلو می خورند. دست هایش را بیشتر داخل جیب ها فرو می برد. می داند، این همان پالتوی سال پیش است پاییز 77. باران صورتش را نوازش می کند و در باد می رقصد. کسی در خیابان نیست.
درخت ها ولی انگار بیدارند. بر می گردد و به پنجره ی مستطیلی خانه ی آجری ته خیابان نگاه می کند.
پنجره باز است.
خط دوم
تو:
این نوشته با نهایت "درد" نوشته شده است، با احساس بخوانید!
پنجره ,اش ,کند ,چتر ,باز ,داخل ,می کند ,هایش را ,اش را ,پنجره ی ,دست هایش
درباره این سایت